Drawieński Park Narodowy

Drawieński Park Narodowy położony jest w północno - zachodniej części kraju na granicy trzech województw: lubuskiego, wielkopolskiego i zachodniopomorskiego, na Równinie Drawskiej oraz obejmuje główną część Puszczy Drawskiej. Utworzony został w 1990 roku. Symbolem DPN jest wydra. Park zajmuje powierzchnię 11441,34ha, a otulina 40896ha. Większość powierzchni Parku zajmują lasy - 9188,89ha, wody powierzchniowe - 919,17ha, pozostałe tereny niezalesione - 1001,52ha. Krajobraz DPN ukształtował się podczas zlodowacenia bałtyckiego i jest następstwem wytapiania się lodowca. Równiny sandrowe powstałe przez naniesienie przez wody topniejącego piasków i żwirów stanowią większą część powierzchni Parku. Przez DPN przepływa osiem rzek (Drawa, Płociczna, Korytnica, Słopica, Runica, Cieszyna, Sucha, Moczel), z czego główną oś stanowi Drawa wraz z Płociczną.